Prof. Waldemar Priebe Doktorem Honoris Causa Politechniki Białostockiej
23-11-2023
– Uważam, że jest duża szansa na Nagrodę Nobla dla profesora Priebe w najbliższych latach – mówi prof. dr hab. inż. Tomasz Ruman, kierownik Katedry Chemii Nieorganicznej i Analitycznej Politechniki Rzeszowskiej. – Ma ogromne osiągnięcia w zakresie pracy badawczej, bardzo duże osiągnięcia komercjalizacyjne, a więc przez to też wpływ na zdrowie społeczeństwa.
Badania prof. Waldemara Priebe koncentrują się na chemii i biologii nowotworów oraz racjonalnym projektowaniu i przedklinicznym opracowywaniu nowych metod leczenia chorób nowotworowych, a także chorób zakaźnych. Uczony opublikował ponad 200 recenzowanych artykułów naukowych, a jego praca zaowocowała ponad 70 patentami i licznymi licencjami firm farmaceutycznych.
– 23 listopada 2023 roku zapamiętamy jako wyjątkowy dzień w 74-letniej historii naszej Uczelni. Czujemy się wyróżnieni, że do grona wyjątkowych uczonych – Doktorów Honoris Causa Politechniki Białostockiej dołączy dziś Profesor Waldemar Priebe – mówi dr hab. inż. Marta Kosior-Kazberuk, prof. PB, Rektor Politechniki Białostockiej. – Zgodnie z uchwałą Senatu z 19 października 2023 roku najwyższą godność akademicką, tytuł Doktora Honoris Causa, otrzymał wybitny naukowiec, autorytet w dziedzinie chemii medycznej, biologii nowotworów, autor ponad 75 patentów, założyciel sześciu firm farmaceutycznych, z których trzy notowane są na giełdzie Nasdaq
Senat Politechniki Białostockiej ustanowił promotorem Doktoratu Honoris Causa prof. Waldemara Priebe prof. dr. hab. Włodzimierza Lewandowskiego.
– To wybitny specjalista w skali świata, zajmujący się m.in. projektowaniem i syntezą nowych leków antynowotworowych – podkreśla prof. Lewandowski. – Spośród zaprojektowanych leków pięć nowych związków weszło już do badań klinicznych u pacjentów onkologicznych. Dwa związki, należące do klasy antybiotyków antracyklinowych – Annamycyna i Berubicyna (WP744), są obecnie poddawane badaniom klinicznym u pacjentów z nowotworami mózgu, mięsakami tkanek miękkich i ostrą białaczką szpikową. Badania te prowadzone są w ośrodkach na całym świecie, włącznie z Polską.
Prof. dr Waldemar Priebe, absolwent Wydziału Chemii Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskał stopień doktora w Instytucie Chemii Organicznej PAN. Obecnie pracuje jako profesor chemii medycznej na Wydziale Leków Eksperymentalnych w Centrum Rakowym MD Anderson Uniwersytetu Teksaskiego, Houston, USA. Zainteresowania badawcze Profesora dotyczą m.in. poszukiwania nowych leków przeciwnowotworowych o unikalnych mechanizmach działania. Prowadzi badania związane z chemią i biologią nowotworów w kontekście opracowania nowych terapii antynowotworowych, w tym nowatorskich leków guza mózgu.
Laudację nowego Doktora Honoris Causa Politechniki Białostockiej wygłosił prof. dr hab. Marek Konarzewski, Prezes Polskiej Akademii Nauk, kierownik katedry Ekologii Ewolucyjnej i Fizjologicznej na Wydziale Biologii Uniwersytetu w Białymstoku.
– Jeśli miałbym w jednym zdaniu sprecyzować, na czym zasadza się wybitność dorobku naukowego Profesora Priebe, to bez wahania wskazałbym właśnie na tę unikalną cechę jego warsztatu- dogłębne zrozumienie nie tylko chemii leków, ale talent do nowatorskiego łączenia tej wiedzy z doskonałym poznaniem i zrozumieniem onkologii – powiedział prof. Konarzewski. – Dokonania naukowe prof. Priebe idą w parze z jeszcze jednym niezwykłym talentem – niebywałą zdolnością prowadzenia badań od laboratorium do przysłowiowego łóżka pacjenta – „from bench to bedside”, które w Polsce wciąż ma bardzo niewielu adeptów, a i w USA jest rzadką i niezwykle cenioną umiejętnością…. Chciałbym z całą mocą podkreślić, że w mojej opinii prof. Priebe nigdy z Polski nie wyemigrował! Jak mało który przedstawiciel polskiej diaspory naukowej, Szacowny Kandydat utrzymywał i nadal utrzymuje niezwykle żywotną i różnoraką współpracę z wieloma krajowymi środowiskami naukowymi.
Ponad 40 naukowców z Polski brało udział w organizowanych przez prof. Priebe szkoleniach, znajdując zatrudnienie w jednym z jego zespołów badawczych.
– Współpraca prof. Waldemara Priebe z Politechniką Białostocką obejmuje obszary chemii bionieorganicznej, chemii medycznej i farmacji, biotechnologii oraz technologii żywności – wylicza prof. Lewandowski, promotor postępowania. – Współpraca ta polega m.in. na: przygotowaniu oraz składaniu do finansowania wspólnych projektów badawczych. Do tej pory Politechnika Białostocka uzyskała finansowanie szesnastu grantów Narodowego Centrum Nauki, w których uczestniczył także prof. dr Waldemar Priebe.
Jest on również współopiekunem grantu diamentowego, realizowanego przez mgr inż. Aleksandrę Golonko (absolwentkę kierunku biotechnologia Politechniki Białostockiej) i prof. dr hab. Włodzimierza Lewandowskiego, z Katedry Chemii, Biologii i Biotechnologii Wydziału Budownictwa i Nauk o Środowisku Politechniki Białostockiej.
– Profesor Priebe przyczynił się istotnie do intensyfikacji badań naukowych, pozyskiwania środków finansowych ze źródeł zewnętrznych oraz kształcenia studentów i kadr zawodowych – kontynuuje prof. Lewandowski. – Współpraca z największym Naukowym Centrum Medycznym na świecie – Centrum Rakowym im. MD Andersona Uniwersytetu Teksaskiego, gdzie pracuje zespół prof. Waldemara Priebe, legitymującym się znakomitym poziomem, jest dla Politechniki Białostockiej bardzo cenna, przyczyniając się do umiędzynarodowienia badań i integracji kadry naukowej. Współpraca ta jest istotna nie tylko dla ważnego i nowego kierunku w Politechnice Białostockiej, jakim jest biotechnologia, ale także dla całej naszej Uczelni.
Jednym z recenzentów dorobku prof. Waldemara Priebe był prof. dr hab. inż. Tomasz Ruman, kierownik Katedry Chemii Nieorganicznej i Analitycznej Politechniki Rzeszowskiej.
– Zainteresowania badawcze prof. Priebe koncentrują się na nowatorskich podejściach do racjonalnego projektowania leków oraz przedklinicznych badaniach translacyjnych potencjalnych leków – wyjaśnia prof. Ruman. – Warto wspomnieć, że prof. Priebe od kilkunastu lat zaangażowany jest w rozwój nowego leku skutecznego przeciw ludzkiemu glejakowi. Obecnie lek ten znajduje się na końcowym etapie przeglądu FDA, kolejnym krokiem są już badania kliniczne. Łącznie , pięć związków opracowanych przez prof. Priebe zostało zakwalifikowanych do badań klinicznych na ludziach, co jest unikalnym w skali świata osiągnięciem dla zespołu badawczego.
Rektor Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie, prof. dr hab. n. med. Bogusław Machaliński podkreśla aktywność prof. Priebe w wymianie naukowej i kulturowej pomiędzy Polską a Stanami Zjednoczonymi.
– Szczególną uwagę zwraca ostatnio Jego oryginalna inicjatywa Trójmorza ukierunkowana na pionierską współpracę pomiędzy dwunastoma krajami Europy środkowej w zakresie szeroko pojętej onkologii, w obszarze naukowym, organizacyjnym i edukacyjnym – napisał w recenzji dorobku prof. Priebe prof. Machaliński. – Prof. Waldemar Priebe jest aktywnie zaangażowany we wzmacnianie wymiany naukowej , kulturalnej i biznesowej między Polską a Stanami Zjednoczonymi , prowadząc aktywną współpracę z polskimi naukowcami w kilku różnych instytucjach naukowych w Polsce. Jego szerokie i ukierunkowane inicjatywy naukowe przyciągają i angażują do owocnej współpracy wiodące instytucje i uczelnie wyższe w kraju, m.in. Centrum Onkologii w Warszawie, Instytut Hematologii w Warszawie, Instytut Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej PAN, Uniwersytet Medyczny w Białymstoku, Uniwersytet Medyczny w Poznaniu, Pomorski Uniwersytet Medyczny w Szczecinie czy Politechnikę Białostocką.
Pierwszy Doktorat Honoris Causa Politechniki Białostockiej został nadany panu profesorowi Tadeuszowi Kaczorkowi w 2008 roku.
– Od tej pory tych doktoratów było tylko kilka, bo to nie jest wyróżnienie tuzinkowe, to jest wyróżnienie szczególne, nadawane osobom wybitnym, które zasłużyły się nie tylko dla Politechniki Białostockiej – przypomina dr hab. inż. Mirosław Świercz, prof. PB, Prorektor ds. Rozwoju Politechniki Białostockiej. – To nie jest wydarzenie o charakterze lokalnym tylko to są ludzie, którzy w swoich dziedzinach czy to w pracy naukowej czy w pracy społecznej czy nawet reprezentują tę, że się tak kolokwialnie wyrażę, górną półkę osiągnięć i my ich chcemy symbolicznie związać tego doktora honorowego z uczelnią, która mu ten tytuł nadaje. To takie symboliczne przyjęcie w grono społeczności akademickiej – uhonorowanie nie tylko człowieka ze strony uczelni, ale uhonorowanie uczelni przez to, że tak wybitny człowiek staje się członkiem jej społeczności.
Prof. dr Waldemar Priebe, absolwent Wydziału Chemii Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskał stopień doktora w Instytucie Chemii Organicznej PAN. Obecnie pracuje jako profesor chemii medycznej na Wydziale Leków Eksperymentalnych w Centrum Rakowym MD Anderson Uniwersytetu Teksaskiego, Houston, USA. Zainteresowania badawcze Profesora dotyczą m.in. poszukiwania nowych leków przeciwnowotworowych o unikalnych mechanizmach działania.
Prowadzi badania związane z chemią i biologią nowotworów w kontekście opracowania nowych terapii antynowotworowych, w tym nowatorskich leków guza mózgu.
Jest autorem ponad 200 publikacji i licznych patentów farmaceutycznych, a także twórcą pięciu leków, będących w różnych fazach badań klinicznych oraz trzech innowacyjnych terapii nowotworowych, które obecnie są w badaniach przedklinicznych. Jest również współzałożycielem sześciu firm biotechnologicznych w USA, w tym założycielem i przewodniczącym Rady Naukowej firmy Moleculin Biotech. Inc. Cztery spośród założonych firm weszły na giełdę (NASDQ) w USA.
Prof. Waldemar Priebe czynnie współpracuje oraz wspiera polskich naukowców i krajowe instytucje naukowe takie jak: Centrum Onkologii w Warszawie z oddziałami w Gliwicach, Uniwersytet Warszawski, Uniwersytet Jagielloński, Dolnośląskie Centrum Onkologii, Pomorski Uniwersytet Medyczny, Instytut Hematologii w Warszawie, Politechnika Śląska, Instytut Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej PAN, Państwowy Instytut Medyczny MSWiA, Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu i oczywiście Politechnika Białostocka.
Jest członkiem licznych narodowych i międzynarodowych stowarzyszeń i instytutów, m.in. członkiem Narodowej Rady Rozwoju (Sekcja „Nauka, innowacje” oraz Sekcja „Ochrona zdrowia”) przy Prezydencie RP od 2015 r. W roku 2012 prof. dr Priebe został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski w uznaniu zasług na rzecz polsko-amerykańskiej współpracy naukowej.
————————————————————————
Laudacja prof. Marka Konarzewskiego, Prezesa Polskiej Akademii Nauk
Szanowna Pani Rektor,
Wysoki Senacie,
Wielce Szanowny Panie Profesorze, Dostojni Goście!
Tytuł Doktora Honoris Causa, będący najwyższą godnością akademicką, nadawany jest osobie o wyjątkowym dorobku naukowym, która zarazem w szczególny sposób zasłużyła się obdarzającej ją wszechnicy. Mam wielki zaszczyt wygłoszenia laudacji w postępowaniu o wyróżnienie honorowym doktoratem prof. Waldemara Priebe – badacza, którego dokonania i postawa życiowa ustanawiają niezwykle wysokie standardy, jakim przyjdzie sprostać kolejnym kandydatom do najwyższego zaszczytu przyznawanego przez Państwa Uczelnię. Laudację, czyli pochwałę Kandydata wygłoszę z wielką satysfakcją, gdyż Jego dorobek i aktywność są mi doskonale znane. Z tym większą radością chciałbym zacząć od złożenia podziękowań władzom Politechniki Białostockiej za zainicjowanie postępowania dotyczącego tak wyjątkowego badacza.
Zrekapitulowanie najważniejszych dokonań prof. dr Waldemara Priebe w krótkim wystąpieniu laudacyjnym jest zadaniem karkołomnym. Pozwolę sobie zatem na nieco osobiste odniesienie się do najistotniejszych, moim zdaniem, milowych kamieni bogatego życiorysu naukowego Kandydata, które doprowadziły Go wraz z nami do dzisiejszej, jakże podniosłej chwili. Będę się przy tym starał uzupełnić opinie o dorobku Profesora sformułowane przez wybitnych i kompetentnych recenzentów wniosku o doktorat honorowy Politechniki Białostockiej- w pierwszej kolejności promotora wniosku o honorowy doktorat – Profesora Włodzimierza Lewandowskiego – wybitnego kompetentnego przedstawiciela Państwa Uczelni oraz recenzentów: Rektora Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie – Profesora Bogusława Michalińskiego oraz Profesora Tomasza Rumana z Politechniki Rzeszowskiej.
Prof. Waldemar Priebe jest absolwentem Wydziału Chemii Uniwersytetu Warszawskiego, który ukończył w 1971 r. W 1978 r. uzyskał stopień doktora nauk chemicznych w Instytucie Chemii Organicznej PAN, co jako Prezes PAN podkreślam ze szczególną satysfakcją. Tematem jego dysertacji była totalna synteza analogów antybiotykulinkomycyny. Zatem już na wczesnych etapach kariery badawczej Profesor z sukcesem zainteresował się chemią leków – interdyscyplinarną dziedziną wymagającą szerokich horyzontów poznawczych obejmujących co najmniej chemię, fizjologię i biologię molekularną.
Czasy, w których przyszło Kandydatowi rozpoczynać badania były bardzo trudne dla Polski, a polskiej nauki w szczególności. Permanentny brak funduszy na zagraniczną aparaturę i odczynniki sprawiały, że realizacja ambitnych projektów naukowych, a o takich marzył prof. Priebe, była w zasadzie w rodzimych instytucjach naukowych niemożliwa. Do tego, co krok do głosu dochodziła „rogata dusza” Szacownego Kandydata, która nie pozwalała mu godzić się z siermiężną rzeczywistością komunizmu, wpędzając go w większe i mniejsze konflikty z ówczesnymi władzami. Wszystko to sprawiło, że wyjazd na stypendium post-doktorskie, na które Profesor Priebe udał się w 1979 r., był jednocześnie początkiem emigracji. Szacowny Kandydat trafił za Atlantyk, gdzie przez dwa lata pracował na Wydziale Chemii Uniwersytetu w Ohio, w Columbus. Były to dla niego czasy formacyjne, dzięki którym jego ogromny potencjał badawczy wreszcie mógł rozkwitnąć i stać się podwaliną dalszych sukcesów. W kolejnych latach Profesor Priebe związał się z Uniwersytetem Teksańskim w Houston, a w szczególności z MD Anderson Cancer Center, z którym pozostaje związany zawodowo do dziś.
W tym miejscu nie mogę oprzeć się pokusie sformułowania krótkiej glossy. Emigrując, Kandydat dołączył do tysięcy młodych ludzi, którzy na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych zdecydowali się opuścić Polskę, by kontynuować pracę naukową za granicą, głównie w Stanach Zjednoczonych. Większość z nich doskonale zaadoptowała się w najlepszych ośrodkach akademickich, tworząc znakomitą polską diasporę naukową, której wybitnym przedstawicielem jest prof. dr Priebe. Wszyscy ci badacze są absolwentami polskich uczelni plasujących się co najwyżej w czwartej setce osławionego rankingu szanghajskiego. Oczywistym jest więc, że wiedza wyniesiona z naszych uniwersytetów i politechnik pozwala na szybkie odnalezienie się nawet w najbardziej konkurencyjnym środowisku naukowym świata. Warto o tym pamiętać przy okazji kolejnych utyskiwań nad miernymi lokatami naszych uczelni w przecenianych, moim zdaniem, międzynarodowych zestawieniach, nie uwzględniających tak ważkich argumentów, jak doskonałe kariery naukowe polskich emigrantów naukowych.
Kolejne lata spędzone w USA doprowadziły prof. Priebe do osiągniecia pozycji „tenured Professor” ugruntowały prominentną pozycję w chemii leków. Jego zainteresowania badawcze koncertowały się początkowo na aspektach syntezy leków przeciwnowotworowych. Z czasem jednak, coraz ważniejszym w jego badaniach stawał się również komponent wymagający szerokiej wiedzy o molekularnych i fizjologicznych podstawach procesów nowotworzenia. Jeśli miałbym w jednym zdaniu sprecyzować, na czym zasadza się wybitność dorobku naukowego Profesora Priebe, to bez wahania wskazałbym właśnie na tę unikalną cechę jego warsztatu- dogłębne zrozumienie nie tylko chemii leków, ale talent do nowatorskiego łączenia tej wiedzy z doskonałym poznaniem i zrozumieniem onkologii. Pozwoliło mu to na publikowanie wyników badań we współautorstwie z najlepszymi specjalistami, w najbardziej prestiżowych czasopismach. Zbiorczym, robiącym wrażenie miernikiem sukcesu publikacyjnego prof. Waldemara Priebe są charakteryzujące jego dorobek parametry naukometryczne. Kandydat szczyci się indeksem Hirscha równym 56, przy liczbie cytowań artykułów jego autorstwa i współautorstwa sięgającej 9600. Na szczególne wyróżnienie zasługują tu prace poświęcone mechanizmom inhibicji wzrostu i apoptozy komórek glejaka publikowane w Oncogene i Neuro Oncology, z których każda była cytowana setki razy. Przy tym wydaje mi się, że upływ lat nie ma żadnego wpływu na liczbę i jakość dorobku publikacyjnego Kandydata, czego przykładem jest jego współautorska praca z Science Translational Medicine ogłoszona w bieżącym roku.
Osiągnięcia naukowe prof. Waldemara Priebe były wielokrotnie zauważane i honorowane prestiżowymi nagrodami i odznaczeniami. Szacowny Kandydat jest między innymi laureatem nagrody Melville L. Wolfroma przyznawanej przez American Chemical Society. Za swe dokonania prof. Priebe został również uhonorowany Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, co wzmiankuję z ogromną przyjemnością, jako że byłem wnioskodawcą tego odznaczenia w czasie mojej pracy w Ambasadzie RP w Waszyngtonie.
Dokonania naukowe prof. Priebe idą w parze z jeszcze jednym niezwykłym talentem – niebywałą zdolnością prowadzenia badań od laboratorium do przysłowiowego łóżka pacjenta – „from bench to bedside”, które w Polsce wciąż ma bardzo niewielu adeptów, a i w USA jest rzadką i niezwykle cenioną umiejętnością. Szacowny Kandydat ma na swym koncie ponad 70 patentów i licencji technologicznych. Jest współtwórcą kilku firm biotechnologicznych notowanych na NASDAQ. Cztery z leków przeciwnowotworowych rozwijanych przez Szacownego Kandydata przechodzą aktualnie badania kliniczne w USA i Europie. Mam ogromną nadzieję, że zakończą się one powodzeniem i, poza niewątpliwymi dokonaniami naukowymi, prof. dr Priebe będzie się mógł również szczycić bezpośrednim wkładem w ratowanie ludzkiego zdrowia i życia.
Szanowni Państwo!
Choć dziś w dużej mierze celebrujemy rezultaty pracy Szacownego Kandydata dokonane na obczyźnie, to przecież przywiodły tu nas przede wszystkim jego związki z nauką uprawianą w Polsce, a w szczególności we współpracy z Politechniką Białostocką. Chciałbym z całą mocą podkreślić, że w mojej opinii prof. Priebe nigdy z Polski nie wyemigrował! Jak mało który przedstawiciel polskiej diaspory naukowej, Szacowny Kandydat utrzymywał i nadal utrzymuje niezwykle żywotną i różnoraką współpracę z wieloma krajowymi środowiskami naukowymi.
Wspomnę tu tylko o kilku prominentnych rolach pełnionych przez Szacownego Kandydata w życiu naukowym w Polsce oraz w aktywności diaspory naukowej. Prof. Priebe od lat pozostaje jednym z czołowych działaczy Fundacji Kościuszkowskiej, pełniąc funkcję Prezesa Oddziału Fundacji w Houston oraz członka zarządów Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku i Fundacji Kościuszkowskiej Polska. Szacowny Kandydat zasiada również w Board of Directors of Polish American Council o/Texas oraz Polish American Chamber of Commerce in Texas (Po/ChamTX). Od lat pozostaje również aktywnym członkiem Narodowej Rady Rozwoju przy Prezydencie RP. Jest także członkiem Rady Agencji Badań Medycznych. Szacowny Kandydat był również inicjatorem zawiązania bliskiej współpracy instytucjonalnej między MD Anderson Cancer Center i krajowymi instytutami onkologicznymi. Prof. Priebe organizował szereg wizyt naukowców z MD Anderson Cancer Center w Polsce jak i naukowców z Polski w USA. Jego aktywność doprowadziła również do oficjalnych wizyt Prezydenta RP Andrzeja Dudy, Mininistra Zdrowia oraz Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w MD Anderson Cancer Centger. Warto też, przypomnieć, że to przy wydatnym wsparciu Profesora Priebe Narodowe Centrum Wymiany Akademickiej rozpoczęło program wymiany stypendialnej im. prof. Franciszka Walczaka. Wreszcie, co dziś jest szczególnie ważne, prof. Priebe angażował się w wiele owocnych współprac z polskimi zespołami badawczymi, w tym z pracownikami Politechniki Białostockiej. Jego wkład jest na tym polu szczególnie wydatny, co przekonywająco i zgodnie przestawiają recenzenci wnioskujący o najwyższą godność akademicką Państwa Uczelni. Czuję się zaszczycony mogąc do tego wniosku dołączyć swoją laudację.
Pochwałę pięknej sylwety naukowej prof. Priebe pozwolę sobie zakończyć słowami skierowanymi nie do Szacownego Kandydata, ale do członków Jego Rodziny.
Szanowni Państwo!
To jest także Wasze święto! Jesteście Państwo również bohaterami dzisiejszej uroczystości. Bez Waszej cierpliwości i wsparcia przywoływane dziś sukcesy prof. dr Priebe nie byłyby możliwe. Życzę Państwu wytrwania w tej cierpliwości i wsparciu, bo jestem pewien, że nieposkromiona aktywność badawcza prof. Priebe będzie Wam towarzyszyła jeszcze przez długie lata.
prof. Marek Konarzewski
————————————————————————
Nadaniu Doktoratu Honoris Causa Politechniki Białostockiej profesorowi Waldemarowi Priebe towarzyszy publikacja: Prof. Waldemar Priebe Doktor Honoris Causa Politechniki Białostockiej
Zgodnie z §11 ust. 3 Statutu Politechniki Białostockiej, z wnioskiem o nadanie tytułu Doktora Honoris Causa Politechniki Białostockiej – najwyższej godności akademickiej – wystąpił prof. dr hab. inż. Michał Bołtryk, Dziekan Wydziału Budownictwa i Nauk o Środowisku. Senat Politechniki Białostockiej na posiedzeniu w dniu 22 września 2022 r., podjął Uchwałę w sprawie wszczęcia postępowania o nadanie tytułu Doktora Honoris Causa Politechniki Białostockiej prof. Waldemarowi Priebe, jednocześnie ustanawiając promotora postępowania w osobie prof. dr. hab. Włodzimierza Lewandowskiego.
19 października 2023 roku Senat Politechniki Białostockiej po uzyskaniu opinii Uniwersytetu w Białymstoku, Senatu Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie oraz Senatu Politechniki Rzeszowskiej, postanowił nadać prof. Waldemarowi Priebe tytuł doktora honoris causa Politechniki Białostockiej. Uroczystość odbyła się 23 listopada 2023 roku.
Profesor Waldemar Priebe w 1971 roku ukończył Wydział Chemii Uniwersytetu Warszawskiego. Siedem lat później – w 1978 r, doktoryzował się w Instytucie Chemii Organicznej PAN. Wyjazd na stypendium post-doktorskie w 1979 r. stał się dla niego początkiem emigracji do USA. Przełomem w karierze profesora za oceanem był udany start Kandydata w konkursie na stanowisko ,,tenure track assistant professor” na Uniwersytecie Teksańskim w Houston.
Badania prof. Priebe koncentrują się na chemii i biologii nowotworów oraz racjonalnym projektowaniu i przedklinicznym opracowywaniu nowych metod leczenia chorób nowotworowych, a także chorób zakaźnych. Kandydat opublikował ponad 200 recenzowanych artykułów naukowych, a jego praca zaowocowała ponad 60 patentami i licznymi licencjami firm farmaceutycznych. Prace prof. W. Priebe stanowią kluczowy element w procesie rozwoju wielu leków w fazie przedklinicznej
i klinicznej.
Prof. Priebe ma na swym koncie ponad 70 patentów i licencji technologicznych. Jest współtwórcą kilku firm biotechnologicznych notowanych na NASDAQ, w tym głównym akcjonariuszem i przewodniczącym Rady Naukowej firmy Moleculin Biotech. Inc.
Doktor Honoris Causa Politechniki Białostockiej zasiadał w radzie naukowej kilku firm farmaceutycznych. Jest członkiem kilku krajowych i międzynarodowych towarzystw, w tym American Association for the Advancement of Science, American Association for Pharmaceutical Scientists, American Association of Cancer Research, International Union of Pure and Applied Chemistry oraz American Chemical Society, gdzie pełnił różne funkcje, m.in. przewodniczącego i doradcy działu chemii węglowodanów. Był ponadto członkiem Sekcji „Nauka, innowacje” oraz Sekcji „Ochrona zdrowia” Narodowej Rady Rozwoju w latach 2015-2020 przy prezydencie RP. Profesor Waldemar Priebe jest laureatem wielu prestiżowych wyróżnień i nagród uzyskanych za wybitne osiągnięcia naukowe i organizacyjne, m.in. uhonorowany został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, medalem Polskiej Akademii Nauk, Międzynarodową Nagrodą Zaufania Złoty Otis, Melville L. Wolfrom Award, medalem im. S. Biernackiego, medalem im. T. Sendzimira.
Partnerem Strategicznym przedsięwzięcia był Urząd Marszałkowski Województwa Podlaskiego.
Partnerami wydarzenia byli: Prezydent Miasta Białegostoku, firma MS Spektrum (www.msspektrum.pl)
Dziękujemy za listy z życzeniami, które z okazji uroczystość nadania tytułu Doktora Honoris Causa Politechniki Białostockiej profesorowi Waldemarowi Priebe napłynęły z Polski i świata:
prof. dr hab. Robert W. Ciborowski, JM Rektor Uniwersytetu w Białymstoku
dr hab. Jerzy A. Przyborowski, prof. UWM, JM Rektor Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie
prof. dr hab. n. med. Zbigniew Gaciong, JM Rektor Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
prof. dr hab. inż. Krzysztof Wilde, czł. koresp. PAN, JM Rektor Politechniki Gdańskiej
prof. dr hab. inż. Krzysztof Jóźwik, JM Rektor Politechniki Łódzkiej
prof. dr hab. inż. Teofil Jesionowski, JM Rektor Politechniki Poznańskiej
prof. dr hab. inż. Arkadiusz Mężyk, JM Rektor Politechniki Śląskiej
prof. dr hab. Wojciech Załuska, JM Rektor Uniwersytetu Medycznego w Lublinie
prof. dr hab. Krzysztof Kowalczyk, JM Rektor Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
prof. dr hab. inż. Jarosław Bosy, JM Rektor Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu
dr hab. inż. Jacek Nowakowski, prof. UBB, JM Rektor Uniwersytetu Bielsko-Bialskiego
prof. dr hab. Bożena Romanowska-Dixon. Uniwersytet Jagielloński
prof. dr hab. Martyna Elas. Uniwersytet Jagielloński
Marek Rudnicki, MD, PhD, FACS, Dr hc, Honorowy Prezes Federacji Polonijnych Organizacji Medycznych